طراحی پیکره بندی و بهینه سازی طراحی جانمایی در ماهواره های مدار زمین آهنگ

در این مقاله روشی جهت طراحی پیکره¬بندی و بهینه¬سازی جانمایی اجزای ماهواره مخابراتی پیشنهاد می¬شود. در ابتدا الگوریتمی جهت طراحی پیکره¬بندی ماهواره زمین-آهنگ ارائه می¬گردد. با توجه به اینکه زیرسیستم پیشرانش ماهواره¬های زمین¬آهنگ بزرگترین قطعات را به لحاظ حجمی و جرمی داراست، می¬تواند تاثیر بسزایی در پیکره-بندی ماهواره داشته باشد؛ بنابراین این مسئله در الگوریتم طراحی پیکره¬بندی مورد توجه قرار می¬گیرد. پس از تعیین پیکره¬بندی، فرایند بهینه¬سازی طراحی جانمایی اجزای ماهواره انجام می¬گیرد که یکی از مسائل پیچیده طراحی مهندسی است. در این مقاله الگوریتم پیشنهاد شده جهت بهینه¬سازی طراحی جانمایی اجزای ماهواره شامل دو مرحلۀ جانمایی اولیه و جزئی است. قیود هندسی با روش دایره محدود و قیود عملکردی با قید فاصله دور و نزدیک بودن اجزا بیان می¬شوند. روش بهینه¬سازی بکارگرفته شده، هیبرید است که ترکیبی از روش بهینه¬سازی تبرید فلزات و شبه نیوتن می¬باشد. الگوریتم بهینه¬سازی مورد نظر، بر روی یک نمونه تست به منظور اعتبارسنجی پیاده می¬شود. در نهایت الگوریتم پیکره¬بندی و طراحی جانمایی بهینه، بر ماهواره مخابراتی عملیاتی پیاده می¬شود. طراحی پیکره¬بندی و بهینه¬سازی طراحی جانمایی در¬¬ ماهواره عملیاتی انجام می¬گیرد. نتایج حاصل نشان می¬دهد، ممانهای اینرسی ضربدری که تابع هدف هستند، مینیمم شدند و قیود مورد نظر نیز برآورده شده¬اند.